Erişilebilirlik, şehirde yaşayan bütün bireylerin, şehrin sunduğu kamusal hizmetlerin tümüne ulaşabilmesi ve kamusal yaşama katılabilmesidir. Bu durum şehri paylaşan her bireyin en dogal hakkıdır. Erişilebilirlik kent bütününde kesintisiz olarak sağlanmalıdır.
Yürürlükteki İmar Kanunu, 5378 Sayılı Kanun, Başbakanlık Talimat ve Genelgeleri başta olmak üzere yapılan birçok düzenleme ve TS ISO 23599, TS 13536, TS ISO 23600, TS 12716, TS 12174, TS 12576, TS 9111 ve TS 12460 gibi Türk standartları ile kent hayatında erişilebilirliğin kesintisiz sağlanabilmesi için gerekli düzenlemeler yapılmıştır. Yapılan düzenlemelerin ivedilikle tamamlanabilmesi için belirli süreler tanınmış, yasal süresi içerisinde gereğini yerine getirmeyen kurum ve kuruluşlar için çeşitli cezai müeeyyideler öngörülmüştür. Dünyada BM Engellilerin Erişebilirliginde Engelsiz Çevreler Tasarlama Kılavuzu (UN Accessibility for the Disabled A Design Manual for a Barrier Free Environment) çerçevesinde yine aynı şekilde birçok yasal düzenleme mevcuttur.
Şehirsel çevre; yaya yolları ve kaldırımlar, yaya geçitleri, kent donatıları, otoparklar ve bina girişleri ile kamu yapıları,yerel yönetim birimleri, halka açık tesisler, alışveriş merkezleri, konaklama tesisleri, kültürel ve sosyal tesisler,kongre merkezleri, yeşil alanlar, parklar ve rekreasyon alanları, spor salonları, spor alanları, stadyumlar, eglence merkezleri, gösteri ve konser salonları vb. için istenen tasarım ve uygulama kriterleri yürürlükte olan mevzuatlarla ortaya konulmuştur.
Yapılı çevrenin herkes için tasarlanması, yalın ve kolay algılanabilir olması, herkes için eşit kullanım saglanması ve süreklilik içinde kurgulanması gereklidir.